Door de bouw van de nieuwe locatie aan de Beethovenlaan in Goes kwamen nieuwe appartementen beschikbaar voor cliënten met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Met het streven naar meer zeggenschap en het leggen van de regie bij de cliënten zelf, kregen cliënten de mogelijkheid hun voorkeur uit te spreken voor een bepaalde woonlocatie. Gedragsdeskundige Marcia Nieuwets en Daniële Bosma, zorgadviseur bij het cliëntenbureau, kijken met gemengde gevoelens terug. “Eigen regie is goed, maar wél binnen bepaalde kaders en met een duidelijke visie.”
Marcia en Daniële zijn het erover eens dat een volgende keer als een nieuwe locatie start, de communicatie hierover beter moet zijn, zowel richting cliënten als intern. “Het is nu een grote puzzel geworden, die veel energie heeft gekost. Er is veel door het management besloten; de werkvloer is te weinig betrokken bij de plannen. Het voelde alsof er ineens een sneltrein was waarop we mee moesten. Beter is het om in de toekomst begeleiders, cliëntenbureau, gedragsdeskundigen, zorgregisseurs en overige betrokkenen vanaf het begin te betrekken bij de plannen.”
Wel of niet verhuizen
Marcia vertelt dat toen zij in september 2018 bij Gors startte, zij het project Beethovenlaan overnam van haar collega. “Het doel was onder andere de mensen met NAH die in de Beukenstraat woonden over te plaatsen naar de Beethovenlaan. Cliënten kregen weliswaar de keuze, maar eigenlijk rekende Gors erop dat iedereen zou willen verhuizen. Toen dit niet zo bleek te zijn, was dat een behoorlijke kink in de kabel. Achteraf gezien heel goed verklaarbaar: juist voor mensen met NAH is een verhuizing erg abstract en onzeker. Ze woonden naar hun idee goed en hadden geen zin in en zagen geen noodzaak in een verhuizing. Ik voelde op mijn beurt een zekere druk om mensen te overtuigen wél te gaan, maar dat verhaal kwam niet meer over”, vertelt Marcia.
Voortdurend puzzelen
Uiteindelijk ging slechts één cliënt met NAH uit de Beukenstraat naar de Beethovenlaan, terwijl het management had gerekend op zeven. Omdat daarnaast de locatie Watertoren ging sluiten, kwamen ook enkele cliënten met NAH van die locatie naar de Beethovenlaan. Voor de overige cliënten spitten Marcia en Daniële de wachtlijsten door. “In mijn beleving is het cliëntenbureau er pas heel laat bij betrokken”, vertelt Daniële. “Het is uiteindelijk een hele puzzel geworden, ook omdat er tot op het laatst nog wijzigingen waren. Bewoners van de appartementen in de Watertorenstraat hadden immers de keuze tussen de Beukenstraat of de Beethovenlaan of zelfs een andere zorgaanbieder.”
Behoefte aan duidelijke afspraken
Terugkijkend vinden zowel Marcia als Daniële dat het ontbrak aan duidelijk beleid. Zij vinden dat vooraf beter had moeten worden nagedacht over de aanpak en de mensen die erbij betrokken moeten worden. “Eigen regie is positief, maar juist voor een doelgroep als mensen met NAH is een zekere kadering wenselijk”, concludeert Marcia. “Het is een heel leuk project, maar dat vergat ik soms door alle hectiek. Een nieuwe locatie starten voelt als ‘jouw kindje’; je wilt dat het slaagt. We kijken nu met gemengde gevoelens terug op het proces. Positief is wel dat we gestart zijn. De locatie is vol en alle appartementen worden bewoond door cliënten die zelf de keuze hebben gemaakt om hier te wonen. Als team weten we wat we kunnen en willen bieden. Daardoor kijken we positief naar de toekomst.”